دامان محبت

ای خوش آن کشته عشقی که به امید وصال                

  نام دلبر شنود زندگی از سر گیرد

عاشق آن نیست که چون نوبت هجران آید               

      بـه کـناری رود و حال مـکـدر گـیـرد

عاشق آن است که راه طیران تا بر دوست                

    عالم و هرچه در او در کنف پر گیرد

عاشق آن است که در راه وصال محبوب                   

    دل ز اکبر بــبــُرد چشم به اصغر گیرد

گه در آغوش کشد جسم نحیف بیمار                         

  گه به دامان محـبـت سـر خواهـر گیرد

از همه هستی خود چشم بپوشد آنگاه                       

طفل شش ماهه خود در بر لشگر گیرد

ای حسین ای سر عشاق که نام تو خدا                  

    اولـیـن نـام بـه عـشـاق به دفــتــر گـیـرد

جان فدای تو و جانبازیت ای خسرو عشق                 

  عشق باید ز مـِـی عشق تو ساغر گیرد

در ره عشق چه باک است اگر خصم عنود              

    از سـر خـواهــر او چـادر و مـعـجــر گـیـرد

افـتـخـاری به جـز از عـجـز نـسـازد ظـاهـر                

   دارد امـیـد که پـاداش بـه مـحـشـر گـیـرد 

عــلــی (ع)

سوی محراب بود منهاجـش                           سجده صـبـحگهـی دمسازش

طاق پیـشـانی او عرش خدا                           عرش فرمان بر فـرمـان خدا

آه سـوزان علی در دل چـاه                            به غریـبــی عـلی بـود گواه

حاصل

ای که بر تربت ما میگذری                           بنــما از ره احســان نظری

از در لطـف و کرم یادم کن                          با یکی فاتحه  دلــشادم کن

در دل خاک که مأوی من است                     تا قیامت وطن و جای من است

منزل  کشف هـویت اینجاست                      پــایگاه  ابدیــت ایــــنـجاست

دست هرکس زعمل کوتاه است                  حاصلش محنت و درد و آه است

آشنایان

آشنایان اگر از تربت من یاد کنید                        به یکی فاتحه ای خرّم و دلشاد کنید

سـیدی  پاک  در این  جـا  مدفون                        بدنی  پــاره  و آغشــته  بــه  خــــون

کشـــته ی  دســـت پلــیدان حنین                         از   نژاد قریشـــــی نام حســــین

من جوان بودم و کشتند مرا از ره کین                 پس شــما را به خدا داد ز بیــداد کنید

افتخاری

 کاروان خسته و ره دور و جهان تار امشب            پای بشکسته رنجور و دل زار امشب

آسمان گریه کنان سینه زنان دیده پر اشک            از غـــم داغ دل زینب افکار امشب

افتخــاری ز پـــی قــافلـه شــــام خــراب                می رود تا برسد بر در دربار امشب